O książce: 2000 / Wyznanie spisane jest w formie listu i zaadresowane do bliskiego przyjaciela Wilde'a, lorda Alfreda Douglasa. Wilde pracował nad nim w 1897 roku, podczas ostatnich miesięcy pobytu w więzieniu w Reading. W tym samym roku przekazał rękopis swojemu oddanemu przyjacielowi i wielbicielowi Robertowi Rossowi, aby ten sporządził kopię listu i przekazał ją adresatowi. W 1905 roku Ross opublikował skróconą wersję wyznania. Pełny tekst ukazał się dopiero w 1962 r. W Rosji pełne tłumaczenie „Spowiedzi więziennej” ukazało się w Bibliotece Literatury Światowej w 1976 r. „De Profundis” to rodzaj dramatycznego monologu, w którym Wilde nieustannie przesłuchuje milczącego adresata i bierze pod uwagę jego oczekiwane odpowiedzi. Miejsce, w którym Wilde napisał ten list, sprzyjało pokucie. Ale w tym liście jest bardzo mało pokuty; Wilde nie chce uznać swoich przeszłych rozrywek z młodymi mężczyznami za przestępcze i oświadcza, że ​​prawo, na mocy którego trafił do więzienia, jest niesprawiedliwe. „Najważniejsze w De Profundis jest to, że jest to list miłosny. Ale jako list miłosny, to dzieło, w którym jest miłość, nienawiść, troska, próżność i refleksje filozoficzne, ma całą niezbędną spójność i należy je uważać za jeden z najwspanialszych – najobszerniejszych – listów miłosnych ze wszystkich czasy. Ellmana „Oscar Wilde”»